THE PERFECT IMPERFECTION
Er was een tijd waarin ik dacht dat ik alles onder controle had. Ik leefde volledig vanuit mijn hoofd, gedreven door prestaties, succes en de volgende grote uitdaging. Van buitenaf leek alles perfect: een succesvolle internationale carrière, reizen over de hele wereld, leiding geven aan teams, altijd in beweging. Maar diep van binnen voelde ik een leegte die ik niet kon verklaren.
Mijn vermogen om de essentie te zien en te voelen, is niet zomaar ontstaan. Het werd gevormd door levenservaring, door diepe crises die me dwongen om opnieuw te kiezen – niet vanuit overleven, maar vanuit pure aanwezigheid.
Alles wat ik dacht te zijn, viel weg toen mijn relatie eindigde na 10 jaar en ik vervolgens twee dierbaren verloor die beiden binnen een jaar overleden. Mijn veilige havens verdwenen, de grond onder mijn voeten verdween. Mijn houvast in de buitenwereld stortte in, en ik werd geconfronteerd met alle waar ik mijn hele leven voor was weg gelopen.
Het universum heeft altijd divine timing. Mijn lichaam trok aan de noodrem en ik belandde in een burn-out die anderhalf jaar duurde. Een periode waarin ik niets anders kon dan naar binnen keren en alle beschermlagen doorbreken die ik jarenlang had opgebouwd. De muren die me veilig hielden, stortten in. De identiteiten waar ik me zo mee had geïdentificeerd, vielen weg. Ik moest mezelf opnieuw leren kennen, zonder maskers, zonder controlemechanismen.
Het was pijnlijk en rauw. Intens. Confronterend. Maar het was ook mijn grootste geschenk.
Het pad van heling en belichaming
De echte transformatie begon pas toen ik ruimte maakte om te voelen. Niet alleen mentaal begrijpen wat er gebeurde, maar het werkelijk belichamen. Mijn emoties doorvoelen. Mijn lichaam weer bewonen. Mezelf toestaan om in de diepte van mijn eigen wezen te zakken, zonder verzet, zonder oordeel.
Het bracht me bij mijn ware kern. Ik ontdekte de kracht van zachtheid, de vrijheid van overgave en het wonder van verbinding – met mezelf, met anderen en met het grotere geheel. Deze reis bracht me bij het werken met energie en bewustzijn, bij yoga en meditatie, bij sjamanistische tradities en uiteindelijk ook systemisch werk en opstellingen. Ik leerde dat spirituele en bewustzijnsontwikkeling geen lineair proces is. Life is a spiral. Het is een voortdurende beweging van openen, integreren en loslaten.
Ik blijf mezelf ontwikkelen, niet omdat ik ‘meer’ moet weten, maar omdat mijn groei de sleutel is tot hoe ik anderen begeleid in deze tijd van ascensie. Tempo, timing, trust is daarin cruciaal.